Είναι μία σειρά χειρισμών από τον φυσικοθεραπευτή, όπου στόχο τους έχουν την βελτίωση και την αποκατάσταση της αναπνευστικής λειτουργίας. Βάζοντας τον ασθενή σε κατάλληλες θέσεις θεραπείας σε συνδυασμό με τις κατάλληλες τεχνικές καταφέρνουμε να αποσυμφορήσουμε το πνευμονικό παρέγχυμα και να βελτιώσουμε τα αναπνευστικά ελλείματα του ασθενή.
Ποια τα οφέλη από την αναπνευστική φυσικοθεραπεία;
Η παρέμβασή της θεωρείται η υπ’ αριθμόν ένα θεραπεία για τη βελτίωση της κατάστασης του ασθενή, την πρόληψη των αναπνευστικών επιπλοκών, τη βελτίωση της ποιότητας ζωής του και την επιβράδυνση της εξέλιξης της εκάστοτε νόσου.
Η Αναπνευστική φυσικοθεραπεία εφαρμόζεται με στόχο:
- να ενισχύσει έναν ήρεμο τρόπο αναπνοής ή να βελτιώσει τον υπάρχοντα τρόπο αναπνοής.
- να διδάξει μια ελεγχόμενη αναπνοή.
- να μειώσει στο ελάχιστο το έργο της αναπνοής.
- να μειώσει ή να απαλλάξει τον ασθενή από τον βρογχοσπασμό.
- να βοηθήσει στην έκπτυξη των πνευμόνων.
- να συμβάλει στην μετακίνηση και αποβολή των πτυέλων.
- να αυξήσει την αντοχή του ασθενούς, επιτυγχάνοντας καλύτερη κυκλοφορία του αίματος.
Σε ποιες παθήσεις ενδείκνυται η αναπνευστική φυσικοθεραπεία;
- Βρογχικό Άσθμα.
- Χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ).
- Βρογχεκτασίες.
- Διάμεσες Ινώσεις.
- Δυσμορφίες του θώρακα (Κύφωση, Σκολίωση).
- Παθήσεις του υπεζοκώτα (πλευρίτιδα, πνευμοθώρακας).
- Σε καρδιοπάθειες, αναιμίες και γενικά εξασθενημένα άτομα.
- Σε περιπτώσεις ανεπαρκούς λειτουργίας του νευρικού συστήματος που οδηγεί σε μυϊκή αδυναμία.
- Σε ανωμαλίες του πεπτικού συστήματος γιατί αυξάνει το ρυθμό των περισταλτικών κινήσεων.
- Σε περιπτώσεις νευρώσεων, αυπνίας γιατί έχει κατευναστικό αποτέλεσμα.
Η αναπνευστική φυσιοθεραπεία ενδείκνυται στα οξέα και χρόνια νοσήματα του αναπνευστικού συστήματος, σε χειρουργημένους ασθενείς, σε διαταραχές του νευρικού ελέγχου της αναπνοής, σε παραμορφώσεις του θώρακα και σε διαταραχές της αναπνευστικής λειτουργίας λόγω κακής στάσης του σώματος.
Ο φυσιοθεραπευτής που ασχολείται με αναπνευστική φυσιοθεραπεία πρέπει να ενημερώνεται λεπτομερώς από τον θεράποντα γιατρό για τη πάθηση και τις προφυλάξεις που έχουν σχέση με το πρόβλημα του ασθενούς. Έτσι εφαρμόζει ένα πρόγραμμα αναπνευστικής φυσιοθεραπείας κατάλληλο για τον συγκεκριμένο ασθενή. Τέλος σε διαταραχές της αναπνευστικής λειτουργίας λόγω κακής στάσης, ο ασθενής υποβάλλεται και σε πρόγραμμα ασκήσεων βελτίωσης στάσης, διότι οι παραμορφώσεις της σπονδυλικής στήλης (κύφωση, σκολίωση, κλπ), εμποδίζουν την ομαλή πνευμονική λειτουργία λόγω κακής κατανομής του αέρα στους πνεύμονες με αποτέλεσμα αναπνευστική ανεπάρκεια.